ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြ ေရးထားတာ ဖတ္ရရင္ စိတ္အပန္းလည္း ေၿပသလို ေက်ာင္းကိုလည္း ၿပန္သတိရမိတယ္။ ဆရာမင္းလူ ေရးထားတဲ့ "သံေယာဇဥ္အဖြဲ ့" ဆိုလည္း အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသူ ၊ ေက်ာင္းသား တို ့ရဲ ့ဘဝကို ေတြ ့ၿမင္ႏိုင္သလို ရသေပါင္း ေၿမာက္မ်ားစြာကို ေပးတယ္ေလ။
သံေယာဇဥ္အဖြဲ ့စာအုပ္ထဲမွာ ေက်ာင္းသူေတြရဲ ့လစ္ကို သိခ်င္ရင္ စာရင္းေသခ်ာၿပဳစုထားတဲ့ ေက်ာင္းသားကို အၿဖဴတစ္လံုး ေပးရတယ္ဆိုတာ ဖတ္ၿပီး ရယ္မိေသး ။ သူမတို ့ေက်ာင္းတုန္းကလည္း အဲဒီေက်ာင္းသားက ၿမိဳင္ကထင္တယ္။ ၿမိဳ ့နံမည္က ေမ့ေတ့ေတ့နဲ ့။ ေက်ာင္းသူ အသစ္ဘယ္ေရာက္လဲ သိခ်င္ရင္ သူသာေမး။ ကုတင္နံပတ္က အစ အပိုေဆာင္းေလးပါ မွန္ေအာင္ ေၿပာလိုက္ႏိုင္တာ။ အဲ့ ထမင္းတစ္နပ္စာေတာ့ ၿပဳစုရတာေပါ့ :)))
ဆရာဇဝန ရဲ ့ 'ေကာလိပ္ဂ်ပိုး ' စာအုပ္လည္း သိပ္ေကာင္းတယ္။ ဒင္နာ မေအးစိန္ နဲ ့သြားစားတဲ့ အခန္း ၊ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ခါနီးလို ့ႏႈတ္ဆက္ညစာစားပြဲ အၿငိမ့္ အခန္းဆို သိပ္ရီရတာ။ အၿငိမ့္မင္းသမီးက ေကာ္လိပ္ေက်ာင္းသားေတြကို ရွက္ကိုးရွက္ကန္းၿဖစ္ၿပီး ေခၚရင္လည္း ၿပန္မထူးဘဲေနေတာ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ သိန္းေဖက စိတ္ခပ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ ့" ကဲ .. တစ္ခါေခၚလည္းမၾကား၊ ႏွစ္ခါေခၚလည္းမၾကား၊ အိုဗ် .. ဘယာေၾကာ္ကုလား ... " ဟု အသံကုန္ ေအာ္လိုက္တဲ့ အခန္းဆို ဖတ္ရင္းအူတက္ေအာင္ေတာင္ ရယ္ရတာ။သံေယာဇဥ္အဖြဲ ့စာအုပ္ထဲမွာ ေက်ာင္းသူေတြရဲ ့လစ္ကို သိခ်င္ရင္ စာရင္းေသခ်ာၿပဳစုထားတဲ့ ေက်ာင္းသားကို အၿဖဴတစ္လံုး ေပးရတယ္ဆိုတာ ဖတ္ၿပီး ရယ္မိေသး ။ သူမတို ့ေက်ာင္းတုန္းကလည္း အဲဒီေက်ာင္းသားက ၿမိဳင္ကထင္တယ္။ ၿမိဳ ့နံမည္က ေမ့ေတ့ေတ့နဲ ့။ ေက်ာင္းသူ အသစ္ဘယ္ေရာက္လဲ သိခ်င္ရင္ သူသာေမး။ ကုတင္နံပတ္က အစ အပိုေဆာင္းေလးပါ မွန္ေအာင္ ေၿပာလိုက္ႏိုင္တာ။ အဲ့ ထမင္းတစ္နပ္စာေတာ့ ၿပဳစုရတာေပါ့ :)))
ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ ့ပန္းၾကာဝတ္မႈန္ ... ဒီစာအုပ္ေလးကေတာ့ burmeseclassic မွာ ရွိလို ့ေဒါင္းၿပီးဖတ္လို ့ရတယ္။ သူမကေတာ့ ၾကိဳက္လြန္းလို ့ေဒါင္းၿပီး ဖတ္တဲ့အၿပင္ စာအုပ္ေလး လူၾကံဳရွိလို ့မွာထားေသးတယ္ေလ။
